kolejny dzien...zmeczona jestem mimo faktu ze wiekszosc dnia przesypiam...duzo zajec,duzo nauki,zalatwiania a mi jakos nic nie wychodzi...nic mi sie nie chce a najbardziej to byc po prostu mi sie nie chce...a mam dopiero 20 lat...hmm ciekawee czy wogole przezyje kryzys wieku sredniego...to zalosne nawet ale nie moge sobie z tym poradzic...zobaczymy co bedzie jutro
heh chmury o kolorze kawy z mlekiem...ja pierdole...mam dosc...zupelnie nic nie jestem w stanie robic...zawale ta sesje jak nic...czuje sie okropnie...w glowie tylko mysli o nim...ja pierdole...musze cos zmienic...tylko jak?modle sie by sie dowiedziec...
wesele bylo udane:)bawilam sie dobrze,tanczylam by zabic zle mysli i nie moge powiedziec ze mi sie nie udalo...udalo ale bol powrocil jeszcze silniej...no coz zdarza sie ale trzeba isc dalej...nie mam sily...spie ciagle(dzis przekroczylam juz norme o jakies 5 godzin) a w dodatku ciagle mam wrazenie ze mam glowe wielkosci gigantycznej pilki z olowiu...szczerze mowiac to wole spac niz siedziec i myslec...a to trwa u mnie ciagle,we snie nawet mysle o nim...musze przestac...ciagle cisza...nie chce mnie znac a mnie boli jak cholera ale to tylko moja glowa...tylko moje chore mysli...tylko to...pojde do lekarza nareszcie,mam nadzieje ze tym razem sie uda...nie mam sily i musze znalesc cos co mi ja bedzie dawalo...najlepiej byloby ja znalesc w sobie...obiecuje sobie ze sie postaram...teraz ide do trafica moze sobie jakas ksiazke wynajde, a potem pewnie znowu zasne...musze sie wziac w garsc...tak dluzej zyc sie nie da
cisza...nic...sprawdzily sie najgorsze przeczucia...znam tego czlowieka na tyle by wiedziec czemu sie nie odzywa...nie chce po prostu...boli jak cholera...wspomnienia wracaja...tesknota tez...poradze sobie!nie mam wyjscia...musze i bedzie git:/i uwierze ze bedzie dobrze...i przestane myslec i cholera lepiej bedzie nareszcie...obym sie juz nigdy nie zakochala tak mocno...nigdy wiecej...a dzis wesele...oby bezbolesnie minelo...
Napisalam...co bedzie...nie moglam wytrzymac...nie wiem po co bo nadzieji nie mam,tylko na cios czekam ale musialam...chcialabym by napisal ze u niego wszystko dobrze a z drugiej strony wcale nie chce by byl az tak szczesliwy jak jest...tego sie musze jeszcze nauczyc...zalezy mi na nim jak na czlowieku...nie zapomnialam o nim i nigdy nie zapomne...i zawsze mu pomoge jesli bedzie tego potrzebowal...pisze to tu bo by mu to powiedziec pewnie zabraknie odwagi...lepiej udawac ze tesknote za nim mam dawno za soba...nienawidze tego u siebie...tak starasznie sie boje ze nie chce mnie znac mimo ze ja bylam ok...za duzo leku we mnie jest i poczucia winy...strasznie sie czuje...boje sie...