moja przyjaciolka uswiadomila mi jak bardzo jestem slaba...zostawil mnie facet,duzo czasu juz minelo,bolalo,przyjelam do wiadomosci ale sie nie pogodzilam cos jeszcze siedzi!byc z nim cale zycie bym nie mogla ale go kochalam tak jak umialam najmocniej i najszczerzej!odszedl a moj swiat sie zawalil!kompletnie,z dnia na dzien stracilam cala radosc,marzenia,plany,wszystko co wazne bylo!posypalam sie kompletnie,potem psycholog,leki...to jest straszne!i bardzo niesprawiedliwe!musze sie nauczyc byc silna by mnie nic zlamac nie moglo,bym miala sile byc sobie sama,bym chciala byc dla siebie!boje sie teraz ze jak pojawi sie ktos nowy i sie nie uda znow zalamka bedzie!nie chce,chce byc na tyle silna by jak sie nie udale zaprzec sie i powiedziec sobie"jakos bedzie, dam rade"!chce miec sile odejsc,zostawic to co mam i to z czym jest wygodnie!nie pozwolic by ktos kiedys stal sie moim swiatem,by nic poza nim sie nie liczylo!to zle jest dla mnie!musze nauczyc odrozniac toksyczne osoby i uciekac od nich jak najdalej!nie chce kochac kogos kto bedzie ciagle dzieckiem,nie bedzie w stanie zrobic nic samodzielnie!potrzebuje opiekuna bo juz wiecej nie chce nosic na barkach jakiegokolwiek faceta!jestem ladna dziewczyna, zdolna, studiuje,mam plany,chce cos w zyciu osiagnac!chce urodzic dzieci i nie zawodzic ludzi tak mocno!chce wiec sie uda!czas leczy rany i uczy madrych rzeczy!mam duzo,czego chciec wiecej?tego czego nie mam przyjdzie kiedy bedzie najlepszy czas!jedno jest pewne nie chce juz dluzej byc slaba,stac mnie na wiecej,stac mnie na czlowieka ktory nie bedzie ciezarem mimo milosci jaka go obdarze!chce by komus dzieki mnie latwiej sie zylo...tak mnie natchnelo...